Dag 4

De vierde dag is aangebroken en er wacht ons een zware klus. De langste rit van 450 km, geen snelwegen en volgens de routeplanner, 7 uur tuffen. Maar voordat we verslag doen van deze indrukwekkende vierde dag moeten we even terug naar de night before in het Lake Kenyir Resort, of noem het Fawlty Towers Malasia. De ligging, de huisjes het zwembad was allemaal perfect maar in  restaurant ging zo veel fout dat we het vermoeden kregen dat Fransie Bauer zo binnen kon stappen met z'n bananasplit camera. Bestelde drankjes nooit gekregen zelfs niet na 2 herinneringen, de helft van de menukaart was niet voorradig, het hoofdgerecht van Rob en John hadden het formaat van een postzegel, de wachttijden waren gigantisch en de bestelde koffie aan het eind moeten we nu nog krijgen. Kortom een aparte ervaring waar we uiteindelijk nog veel lol om hebben gehad.
Terug naar dag 4, die prachtig begon door mooie natuur en af en toe een aap of een dood wild zwijn langs de weg. Daarna een lang stuk op een soort van provinciale weg met veel Maleisische malloten op de weg. Vervolgens zijn we de bergen in gereden wat weer erg mooi was. Tijdens de lunch hebben we wat halve kippen verorberd en kwamen we uiteindelijk om een uur of 6 in ons hotel Bayview in Georgetown aan. Behoorlijk uitgeput hebben we de bellboys hun werk laten doen en zijn wij aan het bier gegaan. Rob v/d B. Natuurlijk niet, die ging aan de cappuccino, wat natuurlijk ook goed is om de dorst te lessen.
Volgens de dame aan de receptie van het hotel moesten we gaan dineren in Red Garden. Nou dat was een gouden tip. Het contrast met de avond ervoor kon bijna niet groter. We bestelde vijf biertjes en dat bleek gelijk vijf liter bier te zijn. De tafel waar we zaten stond op een A lokatie, voor het podium waar de Maleisische versie van de gezusters Maywood optrad. Later werden we ook nog getrakteerd op de look-alikes van zowel Mary Servaes  als Michael Jackson. 
Eten bestellen was een feest, je liep langs een keur van eettentjes, je bestelde en het werd naar de tafel gebracht. Ondanks de foto's van de gerechten bleek het toch iedere keer weer een verrassing wat er gebracht zou worden. Rob v/d B. had op een gegeven moment drie hoofdgerechten voor zijn neus staan, maar gelukkig heeft hij ze wel alle drie weggewerkt. De Curry Penang Fishhead, was de absolute topper. Zeg maar vissekop in hete saus. Rob O. liet mij nog even een lekker stukje kip proeven dat uiteindelijk op mijn hagelwitte bermuda belande. Ik ben bang dat deze vlek er alleen met een schaar uit gaat. Nadat we nog maar een paar van dezelfde biertjes hadden besteld zijn we vertrokken. Het was een geweldige dag.